א רויטער צימער, א פלאקערנדיקער ליכט און א זאפטיגע פרוי אין א שווארצער מאסק, מיט קאצן אויערן. אירע פיס זענען אויסגעשפרייט און ווארטן אויף באשטראפט ווערן. איז ניט דאָס וואָס יעדער ברוטאַל מאַטשאָ מענטש חלומט, איז ניט דאָס דער ספּעקטאַקל וואָס זיין מאַרך ימאַדזשאַן? אירע הייזעלעך, וואָס באַנגענדיק פֿון איר מויל, באַטאָנען נאָר איר דערנידעריקונג. מ׳שטופט זי אין גאַנצן אַרײַן, פּאַניקנדיק, נאָר װער װעט זיך באַדויערן פֿאַר איר? אירע האָטערס שווייגן פון זייט צו זייט, איר שפּאַנענדיקן האָן שפּאַצירט שווער איר נאַס לאָך. און מיט דער כלבה איז נישטאָ קיין אַנדער וועג – זי דאַרף מיאוס פאָלגן אַלע באַפעלן פונעם בעלן!
נו, דאָס ביסל ברוין-כערד מיידל איז קיין נאַר, זי האט אַ גרויס טאָכעס פּאָץ. איר קענט אפילו נישט לייגן איינער פון די אין דיין מויל. אוודאי דארף א טיפער עפן. און איר בויפרענד איז נישט צו אָפּגעלאָזן. ער האט איר טאָכעס ווי אַ רעגולער לאָך. יעצט קומט אריין א באן.