אוי , ד י װײס־הויט ע מײדלעך , דארפ ן ז ײ גארנישט , אבע ר צונעמע ן אי ן זי ך א גרוים ן פאלוס ן פו ן א נעגער , או ן אוי ף מעגלע ך אפשלינגען , זי י מאכ ן ציטער ן או ן װעל ן ברעכן . די ברונעט איז געווען גאָר צופֿרידן, ווי מען קען זען אין די סצענעס וואָס זענען געווען פילמד נאָך אַלץ וואָס געטראפן.
אויב די שוועסטער גייט נישט צו מאָהאַממעד, מאָהאַממעד גייט צו זיין שוועסטער. זײ ן האלב־ברודע ר הא ט א לאנגע ר צײ ט געהא ט זײ ן אויג ן אוי ף זײ ן שװעסטער , או ן ז י הא ט געשפיל ט ד י אומשולדיק ע פייגעלע . ערשט ווען ער האָט אַרױסגענומען דאָס פּיצל פֿון די הויזן, האָבן אירע אױגן געעפֿנט, אַז ער קאָן מאַכן אַ גוטן ליבהאָבער. יאָ, און איר לאָך איז געווען ליקינג איידער זי געקומען צו איר סענסיז. און וואָס איז געשען איז, זי האָט עס גענומען אין מויל. אַזוי פימיילז בלויז אַנטקעגנשטעלנ זיך פֿאַר די ערשטער ביסל מינוט, ביז די פראָנט סטאַרץ דיקטירן זייער וועט צו די קאָפּ.
איך האָב ערשט געמײנט, אַז דער זײדע װעט שטאַרבן צום סוף, אָבער עס האָט זיך אױסגעװיזן פֿאַרקערט: ער האָט געפּאַקט דאָס אָרעמע מײדל און אַרײַן אין איר לאָך אױך אַן עמער זרעמען. פֿאַרשטייט זיך, כּמעט די גאַנצע אַרבעט, וואָס די מיידל האָט אַליין געטאָן, אָבער דער זיידע איז אויך געווען אויפֿן שפּיץ: אין יענעם עלטער קענען אַ סך פֿון זיי גאָר נישט באַקומען קיין שווערע. די מיידל זויגט אַמייזינגלי: סוואַלאָוז די גאנצע האָן אָן אַ פּראָבלעם, איך וואָלט באַרען איר זיך!